Przejmująca gala 36. PPA [RECENZJA, ZDJĘCIA]

Mistrzowie w odkrywaniu tego, co nam w duszy gra – duet Monika Strzępka–Paweł Demirski – zabrali nas na koncert poprzedzający apokalipsę. Ten wieczór pełen był niepokoju, nostalgii i wzruszeń.

Zobacz zdjęcia z gali>>

Gala „Proszę państwa, będzie wojna!” zakończyła 36. Przegląd Piosenki Aktorskiej. Kilka tygodni temu twórcy opowiadali, że inspiracją był dla nich koncert, który odbył się w Berlinie w 1945 roku. II wojna światowa dobiegała końca, Niemcy przegrywali, a Armia Czerwona stała już u bram miasta. Ostatnia wielka impreza – przepełniona atmosferą strachu, ale i dekadencji oraz rozpusty. Według plotek, po koncercie w hallu opery stanęli członkowie Hitler Jugend z koszami z cyjankiem przeznaczonymi dla gości, którzy woleli popełnić samobójstwo niż wpaść w ręce radzieckich żołnierzy.

Doskonale znany we Wrocławiu duet Strzępka-Demirski (zrealizowali w miejscowym Teatrze Polskim znakomite „Tęczową trybunę 2012” i „Courtney Love”) aż takich chwil grozy nam nie zafundowali. Umiejętnie jednak podsycali niepokój, że wojna jest czymś nieuchronnym, że 70-letnia historia względnego spokoju w Europie dobiega końca. Nawet tytuł gali brzmiał „Proszę państwa, będzie wojna! - z wykrzyknikiem na końcu, nie zaś znakiem zapytania.

Na scenie Teatru Polskiego w roli konferansjerów pojawili się Maciej Nowak oraz 5-letni Jeremi Strzępka-Demirski, syn twórców gali. Zestawienie „starego krytyka” z żywiołowym i uroczym chłopcem było strzałem w dziesiątkę.  Maluch doskonale rozbrajał patetyczną atmosferę i rozładowywał napięcie.

A emocji tego wieczoru nie brakowało. Usłyszeliśmy zestaw osiemnastu piosenek. Ciarki przechodziły po plecach, gdy Gołda Tencer śpiewała „Ballady i romanse”, Marcin Czarnik zachwycał swoją interpretacją wiersza Juliana Tuwima „Do prostego człowieka” (rozsławionego przez zespół Akurat), za serce łapały występy Alony Szostak, Alicji Majewskiej, Marka Piekarczyka, Małgorzaty Niemirskiej i – dla mnie spore zaskoczenie – Michała Szpaka (śpiewał „Godzinę W” Lao Che). Zawiedzeni poczuć się mogli jedynie fani Katarzyny Figury („Sag mir, wo die Blumen sind” Marleny Dietrich), której język niemiecki wybitnie nie podpasował.

To był mocny finał 36. PPA, który wybrzmiał wybitnie pacyfistycznym przesłaniem: „Najgorszy pokój jest lepszy niż najlepsza wojna” – przypomnieli stare przysłowie realizatorzy.

Marcin Szewczyk
(marcin.szewczyk@dlastudenta.pl)

Fot. Krzysztof Zatycki